با سلام خدمت دوستان ادیب و غیرادیب و دوستاران شعر و ادب بنده چند ماهی میشه که به وبلاگم نیومدم و در این مدت خیلی شرمنده دوستان شدم آخه با لوکس بلاگ قهرלּ بودم چون مشکلاتش باعث شده بود که از ادامه دادن منصرف بشم فکر این که همه زحماتم یک شبه بره به باد خیلی نگرانم کرده بودم اما شکر خدا مشکل سایت تا حدودی حل شده و اگر هم مشکلی باشه به اندازه ای نیست که امثال بنده رو نگران و افسرده کنه به امید خدا در چند روز آینده قصد دارم وبلاگ تکونی کنم منتظر آپ جدیدم باشید . . .

مدیروبلاگـــــــــــــــ حمید

گفتــــــــی دوستت دارم

من هـــــــم باور کردم

اما هیچ وقت ندانستم

جنس دوستت دارم هایت چینی ست

شیرینــ اگر بودے عشقـــ اینگونھ زهــر مارمانــ نمیشد...

منـــــــــــ زلیخا نبودم که تا آخـــــــــــر عمر به پایت بنشینم با خودتـــــــــــ چه فکرکرده بودیـــــــــــ؟ گفته بودم طاقتـــــــــــ یک لحظهـــــــــــ دوریت را ندارمـــــــــــ اکنون باورتـــــــــــ شد. که من بسیار شبیه فرهادمــــــــ؟!

مجبور نیستے امشب را در آغوشـــ مـــن باشے کمے بگرد اگــر آغوشے گرم تر از آغوش مـــن یافتے همان جا بمان هدف من خوشبختے توست نہ چیـــــز دیگـــــر...

درست مثل گذشته به آمدن شک داشت

هنوز پنجره برقاب صورتش لک داشت

نشست درد دلش را به آسمانها گفت

اگر چه فرصت ماندن ، همیشه اندک داشت

من از دریچه تکرار لحظه ها دیدم

که شال ساده سبزش هزار پولک داشت

و مثل دختر بی ادعای آبادی

به روی دامن تنهائیش عروسک داشت

نگاه کرد ولی باورش نمی شد چون

هنوز مزرعه خشک ما مترسک داشت

کلاغ های تباهی به باد خندیدند

و هم به مرد غریبی که باد بادک داشت

دوباره شاخه سیبی از آسمان خم شد

ولی چه سود که او هم دو دست کوچک داشت

غروب آمده بود و سکوت می بارید

و مرد مثل گذشته به آمدن شک داشت

اتاق 3در4 عمود گشته طناب

و بغض حلقه مرگم دوباره روز عذاب

نگاه خسته و گنگم به لحظه های غریب

به خنده های لطیفت ، به چهارچوب کتاب

تو پر زدی و دل من اسیر غم ها شد

و حجم عشق محالم شبیه یک مرداب

دل و دماغ دلم رفت ، عجیب دلگیرم

بیا به طبع لطیفم بیا به شعر ناب

سکوت مبهم اینجا حکایت مرگ است

دلم برای نبودن پر از سوال و جواب

و چهار پایه و لرزش به زیر پاهایم

خدا کند برسیم لااقل به هم در خواب

تو هم که مثل منی و شدی مچاله عشق

و من که مثل تو بودم شدم زباله عشق

هنوز اول راهم که آخرم این شد

هنوز مثل همیشه صبور، هاله عشق

حلول کرد و نگاهت شبیه یک وحشی

شد و تمام صدایم که مثل ناله عشق

به جیغ می رسد و این تمام عصیان است

تو توی حال عجیبی و من حواله عشق

شدم حقایق پنهان که بر نمی گردد

شبیه تو و من و این لجن تفاله عشق

دوباره ساعت پنج و قرار و شیشه ی ژل

لباس شیک و مرتب برای دیدن دل

دوباره آینه و شانه ، ادکلن ، عینک

برای هر که بخواهد شماره منزل

تو بین مخترعان گذشته و امروز

مرید یک نفری ، یک نفر ، گراهام بل

مرور می کنی آرام حرفهایت را

و جمله های چرندت که می شود کامل

قدم زنان و خرامان تو پیش می آیی

سر قرار رسیدی و مانده یک مشکل

کجاست آن که برایش دروغ می گفتی؟

و این تصور مضحک که او شده عاقل

تو قهرمان دروغی؟ دروغگو بس کن

یکی رسیده و حرفت به کل شده باطل

تو هیچ گاه خودت را شبیه خود دیدی؟

شدی به شکل الاغی که مانده پا در گل!

نشست پیش من و از خودش فراوان گفت

از اتفاق از آرامش دو انسان گفت

پدر سکوت همیشه و مادرش گم شد

و دخترک غم خود به هر خیابان گفت

کسی رسید دروغی از عشق زیباتر

سؤال کرد دلت چند ، دختر ارزان گفت

ترانه خواند به گوش خدای امیدش

خدا نبود ترانه به گوش شیطان گفت

نگاه کرد به من شرمش آمد از این بیت

از اتفاق از آن . . . هر انسان گفت

تمام درد خودش را گریست ابر بهار

و قطره قطره غمش را شبیه باران گفت