نه ریسمان مـــــــــرا شکل آسمان بدهید.  

نه آسمان مـــــــــرا دست ریسمان بدهید.

تمام کوچه مرا در به در به سخره گرفت  

برای من که غریبــــــــم دلی نشان بدهید.

من آن کبـــــوتر بازم که قاب جایم نیست  

مــــــــــــرا درون دلی آشنا مکــان بدهید.

مرا بجـــــــرم کمی عاشقی قصاص کنید  

ولی برای تماشــــــــا کمی امـــــان بدهید.

ستـــــــــاره های نچیـــده هنوز منــتظرند  

کمی تکان به درختان آسمــــــــــان بدهید.

مرا که بود ونبودم به اشـــــــــک می ماند  

به قدریک مژه بر هم زدن زمــــــان بدهید.

ســــــکوت یخ زده می بارد از گلو گاهش  

تب بهانه به چشـــــــــــــمان ناودان بدهید.

از انحصار زمان خارج است فریـــــــاد م  

حدود ساعت خود را به کوکیــــــان بدهید.