كجاست آن كه دلش عاشقانه با ما بود ؟

كجاست آن كه نگاهش به رنگ دریا بود ؟

به وقت بودنش این فصل رنگ دیگر داشت

همیشـه بــاغ غـزل هــایمـان شكـوفـا بود

همیشه " فایز" چشمان مست او بودم

كسی كه مثل دوبیتی نجیب و زیبا بود..

درست حالت عرفانی غزل راداشت

درست مثل دل من غریب و تنها بود..

بـــه دست هـــای نجیبش پنــاه مـی بردم

چــــقدر گــرم و صمیمــی مــرا پــذیـرا بود

چه شد كه از شب تنهایی ام به تنگ آمد؟

قـــــرار بیـن من و چشــم او مـــــدارا بود

چـــه روزهـای قشنگـی كه داشتـم با او

چـــه روزهـای قشنگـی كه مثل رویا بود

به شب نشینی چشمم ستاره می رقصد

به یاد آن كــه دلــش عـاشقـانـه با ما بود

.

.

.

.