نیمه شب بود و غمی تازه نفس

ره خوابم زد و ماندم بیدار

ریخت از پرتو لرزنده‌ی شمع

سایه‌ی دسته گلی بر دیوار

همه گل بود ولی روح نداشت

سایه ای مضطرب و لرزان بود

چهره ای سرد و غم انگیز و سیاه

گوئیا مرده‌ی سرگردان بود !

شمع ، خاموش شد از تندی باد

اثر از سایه به دیوار نماند!

کس نپرسید کجا رفت ، که بود

که دمی چند در اینجا گذراند!

این منم خسته درین کلبه‌ی تنگ

جسم درمانده ام از روح جداست

من اگر سایه‌ی خویشم ، یا رب

روح آواره‌ی من کیست ، کجاست ؟

… و چای دغدغه عاشقانه خوبی ست

برای با تو نشستن بهانه خوبی ست

حياط آب زده، تخت چوبی و من و تو

چه قدر بوسه، چه عصری، چه خانه خوبی ست

قبول كن! به خدا خانه شما سارا!

برای فاخته ها آشيانه خوبی ست

غروب اول آبان قشنگ خواهد بود

نسيم و نم نم باران، نشانه خوبی ست

بيا به كوچه كه فرديس شاعری بكند

كه چشم تو غزل عاميانه خوبی ست

ـ كرج سوار شو! آقا صدای ضبط اگر …

نه خير كم نكن آقا! ترانه خوبی ست

صدای شعله ور گل نراقی و باران

فضای ملتهب و شاعرانه خوبی ست

مطابق نظر ماست هرچه هست عزيز!

قبول كن كه زمانه زمانه خوبی ست

به خانه باز رسيديم، چای می خواهيم

برای با تو نشستن بهانه خوبی ست

کنار پنجره یک مرد داشت جان می داد

غرور، قدرت خود را به من نشان می داد

کسوف بود؟ نه! خورشید دل گرفته ظهر

پیام تسلیتش را به آسمان می داد

دلم برای خودم لااقل کمی می سوخت

اگر که پوچی دنیای تان امان می داد

زمان همیشه مرا زیرخویش له می کرد

همیشه فرصت من را به دیگران می داد

پسر گرفت سر تیغ را، رگش را زد

پدر به کودک قصهّ هنوز نان می داد

و بعد زلزله شد، چشم را که وا کردم

میان خواب کسی هی مرا تکان می داد!!

من آن ستاره ی نامرئی ام که دیده نشد

صدای گریه ی تنهایی اش شنیده نشد

من آن شهابِ شرار آشنای شعله ورم

که جز برای زمین خوردن آفریده نشد

من آن فروغِ فریبای آسمان گردم

که با تمام درخشندگی سپیده نشد

من آن نجابت درگیر در شبستانم

که تار وسوسه بر قامتش تنیده نشد

نجابتی که در آن لحظه های دست و ترنج

حریرِ عصمتِ پیراهنش دریده نشد

من از تبار همان شاعرم که سروِ قدش

به استجابت دریوزگی خمیده نشد

همان کبوتر بی اعتنا به مصلحتم

که با دسیسه ی صیاد هم خریده نشد

رفیق من ! همه تقدیم مهربانی تو

اگرچه حجم غزل های من قصیده نشد

می رسم، اما سلام انگار یادم می رود

شاعری آشفته ام هنجار یادم می رود

با دلم اینگونه عادت کن بیا بر دل مگیر

بعد از این هر چیز یا هر کار یادم می رود

من پر از دردم پر از دردم پر از دردم ولی

تا نگاهت می کنم انگار یادم می رود

راستی چندیست می خواهم بگویم بی شمار

دوستت دارم، ولی هر بار یادم می رود

مست و سرشاری ز عطر صبح تا می بینمت

وحشت شب های تلخ و تار یادم می رود

شب تو را در خواب می بینم همین را یادم است

قصه را تا می شوم بیدار یادم می رود .

من پر از شور غزل های تو ام اما چرا

تا به دستم می دهی خودکار یادم می رود؟!

نگفتی چه كردی كه زیبا شدی!

كه در بهترین واژه معنا شدی

تو آن غنچه بودی كه لبریزعشق

و یكباره در من شكوفا شدی

تو آن لحظه بودی كه وقتش رسید

برای من امروز و فردا شدی

پراكنده بودی میان لغات

تو را شعر كردم و برپا شدی

تو از چشم احساس من مثل اشك

فروریختی مثل دریا شدی

و جاری شدی در غزلهای من

چه شد یكه تاز غزلها شدی؟

به من قول دادی بگویی ولی

نگفتی چه كردی كه زیبا شدی!

مرا ببخش که این روزها کمی مستم

به دل نگیر عزیزم من عاشقت هستم

من از دیار غزلهای مست می آیم

اگر شکسته و بی پا و بی سر و دستم

مرا میان دعا جستن آه بیهوده است

دو دست خالی خود را ببند من جستم

تو همنشین غزالان بادپیمایی

مرا بگو که دلم را به بادها بستم!

تو بی بهانه سحر با ستاره ها رفتی

و من که هر شب و هر روز عاشقت هستم

.

تو همان چو ماه تابان و به دل جانان جانان و

چو شمشاد خرامان و ربوده دل زیاران و

همان نغمه شاهان و سوار اسب هجران و

شه ابرو کمانان و به تن جامه عریان و

تو آن عطرگل یاس و دلت غرفه احساس و

لبت غنچه گیلاس و رخت چون ماه زیباس و

منم غرق غم یار و به فکر گل بی خارو

قرین عشق دلدار و نشسته کنج دیوار

نه سیب نه گندم است بین من و تو

بین من و تو گم است بین من وتو

این عشق که دیگران از او می گویند

یک سوءتفاهم است بین من و تو

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

تا از لب تو شنید بوسه بوسه

از روی لبم پرید بوسه بوسه

پس کی تو مرا.؟کی تو مرا. کی تو مرا.

جانم به لبم رسید بوسه بوسه

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

عمری است شبانه روز لبهایت را ...

لب باز نکن هنوز لبهایت را ...

نه! سیر نمی شوم به چندین بوسه

بر روی لبم بدوز لبهایت را

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

از این همه ابر لوس باران عزیز !

شد چهره ی من عبوس باران عزیز !

خشکید دوباره غنچه لبهایم

یک قطره مرا ببوس باران عزیز !

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

شبــــــــ و شعــــــــر